ಬಿಳಿನವಿಲು

ಆ ದಟ್ಟ ನೀಲಿ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಕಿರು ತೊರೆಯೊಂದು ಹಾಡುತ್ತಿತ್ತು
ತೊರೆಯ ಸನಿಹವೇ ಇದ್ದರೂ ಆ ಅಮೃತ ಶಿಲೆಗೆ ತೊರೆಯ ಮೊರೆ ಕೇಳಲಿಲ್ಲ

ತೊರೆ ಹಾಡಿಯೇ ಹಾಡಿತು ಒಮ್ಮೆ ನಸುನಗುತ್ತಾ....
ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಭಾರ ಭಾರ
ಶಿಲೆ ಒಂದಿಷ್ಟೂ ಮಿಸುಗಲಿಲ್ಲ
ಬಿಳಿಯ ಚಂದಿರ ತೊರೆಯ ಗಾನ ಕೇಳಿಯೂ ಮೌನವಾಗಿದ್ದ

ಆ ಹಾಲು ಬೆಳದಿಂಗಳಲ್ಲಿ ಬಿಳಿ ನವಿಲೊಂದು ಕನಸು ಕಂಡಿತು
ಅದರ ಕಣ್ಣಲ್ಲೇಕೋ ಕಂಬನಿ ತುಂಬಿತು

ಇತ್ತ ತೊರೆ ಹಾಡುತ್ತಲೇ ಇತ್ತು ನಿರಂತರ
ಬಿಳಿನವಿಲು ತಲೆ ಅಲುಗಿಸಿದಾಗ
ಅದರ ಕಣ್ಣಿಂದ ಉದುರಿದ ಹನಿಗಳು
ತೊರೆಯೊಳಗೆ ಬಿದ್ದು
`ನಾನಿದ್ದೇನೆ ಗೆಳತೀ...'
ಅಂದವು...

(ಸಾರಾಟೀಸ್ ಡೇಲಳ ಕವಿತೆಯೊಂದರ ಸ್ಪೂರ್ತಿಯಿಂದ)